PLAYLIST

KB: Jak dla mnie to brzmi jak odrzut z ostatniego albumu, choć refren jedzie całkiem śmiało, nie da się tego jednak powiedzieć o zwrotkach. Na dodatek większym nieporozumieniem wydaje się być ta solówka, a podrasowany skaczącym basem ejtisowy beat nuży zamiast zmuszać do dzikich harców. I chociaż kawałek ewidentnie nie jest gównem, to na tle jej solowej twórczości, także wśród jej bardziej dance'owej części, wypada dość blado. Z pewnością "You Know Me Better" to nie jest, ani nawet "Cry Baby".

KFB: Na początku była podjarka, bo to przecież nowa Roisin. Ale potem niedosyt jakby. Co by nie mówić, kawałek spoko, ale do singli (i niesingli) z Overpowered nie ma startu, koniec, kropka. Niby jest sporo chwytliwych elementów w tym utworze, ale czegoś jakby brakuje. Chociaż refren mimo wszystko ratuje sprawę, "petarda", jak to mówią.

BD: Nie szaleję na punkcie tego kawałka. Jej dwa nostalgiczne albumy sprawiły, że zapomniałem jak rozwiązła była ta kobieta w starych dobrych czasach Moloko (tytuł budzący skojarzenie z latynoskim wydawnictwem Shakiry + szokująca w kontekście ciąży artystyki okładka, pochodząca pewnie z jakiejś dawnej fotosesji). W każdym razie to minimalistyczne podejście wypada na razie bardzo wątpliwie. Żadna z niej tutaj Uffie. Możliwe, że w towarzystwie równie odważnych sąsiadów zabrzmi to lepiej.

PM: Gdzie tylko się nie obejrzę loopy, loopy, loopy, techno, house'owy beat. Przypadłość dotyka wszystkich na około, trudno o ósemkowy singiel poniżej sześciu minut, a w dodatku taki "nie do potańczenia". Ciekawi tylko fakt, że w tym nowym wspaniałym świecie nie odnajduje się jak ryba w wodzie jedna z jego głównych architektek; "Orally Fixated" jest co najwyżej solidne, a na pewno bez znaków szczególnych, które pozwalałyby wychwycić utwór w trakcie DJ'skiego mixu jako "whoa, nowa Roisin!". Ale ok, ona robiła to, kiedy dziewczyny tańczyły do kawałków Franz Ferdinand.

• posłuchaj »