SPECJALNE - BRUDNOPIS

Podobno gość stojący za Songs Of Green Pheasant, Brytyjczyk Duncan Sumpner, cały materiał na swoją debiutancką płytkę sporządził niczym sam William Basinski: w nocy, po kryjomu, z użyciem podstawowego tylko instrumentarium i równie prymitywnego sprzętu nagraniowego. Słychać zresztą pośród tych minimalistycznych brzdęków akustyka, kunsztownych folkowych opowiastek magię domowego studia, nie skażoną wielko-produkcyjną ręką pasję i wyjątkową wrażliwość; dodatkowo, niewątpliwe zapatrzenie Sumpnera w folk-pop lat 60-tych działa tylko na korzyść jego muzyki, bo przytulna Simonowska estetyka pięknie odnajduje się tu w brzmieniu kuchennego lo-fi. Sumując, redefiniuje się tu pojęcia urokliwości i akustycznego piękna; nastrojowa, równa i wciągająca rzecz.