SPECJALNE - BRUDNOPIS

To dobry czas dla smętnego białego rapu. Nie, poważnie, nie będę wymieniał najlepszych tytułów, bo jeszcze znajdzie się ktoś, kto zechce je poznać a jak będzie to dziewczyna, której się to spodoba, to zostanie zniszczona na zawsze. Już zwłaszcza ta najbardziej paranoiczna odmiana święci triumfy, a TV Loves You Back stanowi jedną z jaśniejszych gwiazd. Ci goście boją się nawet wsiąść do samolotu. I robią o tym piosenki. O tym, i o tej takiej maszynie z wyciąganym ramieniem co wrzucasz złotówkę i nie dostajesz misia. I o kasetach VHS. I bezsensownej konsumpcji będącej rakiem toczącym najpiękniejszy kraj świata. Każdy z nas może się identyfikować.

Oczywiście uniwersalne tematy zasługują na uniwersalny podkład dźwiękowy. I rzeczywiście – każdy byłby w stanie odtworzyć to brzmienie na keyboardzie z połowy lat dziewięćdziesiątych. Nie wiem jakim cudem jest ich tam aż trzech. Passage śpiewa, Bomarr obsługuje sampler, a ten trzeci? Brzmienie jest straszne, płytkie, irytujące, ale potencjał popowo-singlowy ujawnia się w niemal każdym refrenie. Słuchanie tego ponad trzydzieści minut prowadzi do charakterystycznego transu, w którym boisz się wyjść z domu, bo na zewnątrz czyhają spadające Airbusy, maszyny z gumą do żucia, urzędy skarbowe i obniżki w marketach. Ryje psychę. Naprawdę nie chciałbym znać kobiety, która nuci te refreny.