SPECJALNE - BRUDNOPIS

Z tymi dwupłytowymi wydawnictwami od Alkopoligamii do wydania Kandydatów Na Szaleńców to było tak, że chociaż fajnie wyglądały na półce, to dla "pełnego obrazu sytuacji" lepiej było traktować je jako niezobowiązujące dodatki (taki chyba był też zamysł twórców, ale uściślam na wszelki wypadek). Dla mnie dwie godziny z muzyką Blow to fajna sprawa, ale podejrzewam, że znaczną część odbiorców może to po prostu przytłoczyć. Ich problem – skupmy się więc na potrzeby tego brudnopisu na wersji "podstawowej".

Po pierwsze – wypada docenić, że alkopoligamiści otwierają się na coraz szerzej rozumianą "czarną muzykę". Inspiracji Blow można szukać w klasyce soulu i r'n'b, a takich rzeczy na wysokim poziomie w Polsce nie było przecież w ostatnich latach zbyt wiele. Jeśli idzie o samą muzykę stołecznego duetu – rozbujane podkłady Świętego to coś, do czego zdążyliśmy się już przyzwyczaić, dlatego większym odkryciem powinna być postać wokalistki. Basia Adamczyk – znana jako Flow – z niezwykłą świadomością operuje swoim zmysłowym timbre i świetnie odnajduje się na tle tych dopracowanych do perfekcji podkładów, które łatwo polubić także przez pewien eklektyzm. Trafiają się numery mocno intymne i nostalgiczne, ale także i bardziej przebojowe (przede wszystkim "Po Prostu Świeć" ze znakomitymi gośćmi), przez co ciężko odczuwać jakiś niedosyt. Jak na debiut – bardzo w porządku.