C - Lista Carpigiani

Taki stratosferyczny, post-rozstaniowy song zawiadowany przez giętki, władczy synth-bas z pewnością sprawi, że twoja eks zablokuje twój numer telefonu. Cartae i jej człowiek złamane serce.

Cholernie stęskniłem się za wiecznie nieobecną Cassandrą. Pierwszy tegoroczny utwór niedoszłej księżniczki minimalistycznego popu raczej nie umywa się do jej największych osiągnięć, ale wciąż pozwala żywić nikłą nadzieję, że coś z tej kariery jeszcze będzie.

Reboot kariery Cassandry Ventury nabiera coraz większego rozpędu. Kaytranada nakręca deep synth-funkową sprężynę z zadatkami na wywindowanie Cassie w okolice dolnych rejonów listy Billboardu.

Ulubieniec Baracka Obamy i wszystkich fajnoamerykanów miał w tym tygodniu wypuścić nową płytę, ale nic z tego nie wyszło, więc na pocieszenie poszły aż cztery wakacyjne singielki. "Wala Cam", czyli mój faworyt, to słoneczny, bezpretensjonalny bengierek na słodkim, dość dynamicznym bicie o delikatnie footworkowym wydźwięku. Gdzie mój olejek do opalania?

Okularnik z Compton elegancko sunie po acid-house'owym, disco 70sowym biciku, który z wierzchu przypomina produkcje Yaeji. Tak że głosujcie, a potem na parkiet vibe typu młody Barry White.

Charli jest w tym roku bardzo płodna artystycznie, z taśmy produkcyjnej zjeżdża utwór za utworem, featuring za featuringiem. Mógłbym na to kręcić nosem, ale zbytnio się do tego nie palę, bo jej propozycje w większości przypadków to wysokojakościowy pop. Earwormowe, ogrzewające się blasku pcmusicowej formuły "No Angel" to również rzecz z górnej, okołomainstreamowej półki.

Yaeji musi się skupić na świetnych remiksach, bo własne zajebiste kawałki i tak ma. Tutaj bierze prostolinijny, pcmusicowy numer Charli i robi z niego introwertyczny, lo-fi deep-house'owy bengierek. Możecie jej mówić Aphex.

Prawdopodobnie najważniejszy feministyczny manifest w tym ze wszech miar parszywym roku. Charli zajęta jest myśleniem o chłopakach, a ja ripitowaniem tego skandyzowanego, rozmiękczonego azjatyckimi wpływami post-EDM-u.

Charli i Troye chcą wrócić do lat dziewięćdziesiątych. Mi tam jest dobrze w końcówce 10s, ale sam utwór to srogi dance-popowy banger. Handicap za nawiązanie do Prince'a i Matrixa (okładka).